ﭼﻐﻨﺪرﻗﻨﺪ (.Beta vulgaris L) ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻪ ﺻﻮرت دوﺳﺎﻟﻪ رﻓﺘﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ. اﯾﻦ ﮔﯿﺎه در ﺳﺎل اول،رزﺗﯽ از ﺑﺮگﻫﺎ و رﯾﺸﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ و ﺑﻌﺪ از زﻣﺴﺘﺎنﮔﺬراﻧﯽ، ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ در ﻧﺤﻮه ﺗﻮزﯾﻊ ﻣﺎده ﺧﺸﮏ در ﺳﺎل دوم رﺷﺪ، در ﻣﺎه اردﯾﺒﻬﺸﺖ ﯾﺎ ﺧﺮداد، ﺳﺎﻗﻪ ﭘﺪﯾﺪار و ﺳﭙﺲ ﮔﯿﺎه ﮔﻞ ﻣﯽدﻫﺪ. در اﮐﺜﺮ ﺳﺎلﻫﺎ، ﺗﻤﺎم ﺑﻮﺗﻪﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ زﻣﺴﺘﺎن را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪاﻧﺪ، ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮔﻞ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻫﺮﭼﻨﺪ در ﺑﺮﺧﯽ ﺳﺎلﻫﺎ، ﺑﺮﺧﯽ ﺑﻮﺗﻪﻫﺎ ﮔﻞ ﻧﻤﯽدﻫﻨﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ در ﺑﺮﺧﯽ ﺳﺎلﻫﺎ، ﺑﻌﻀﯽ از ﺑﻮﺗﻪﻫﺎ ﻃﯽ ﺳﺎل اول رﺷﺪ (ﺗﻮﻟﯿﺪ ﭼﻐﻨﺪر رﯾﺸﻪای) وارد ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺬردﻫﯽ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و رﻓﺘﺎری ﻣﺸﺎﺑﻪ ﮔﯿﺎﻫﺎن دوﺳﺎﻟﻪ ﻧﺸﺎن ﻧﻤﯽدﻫﻨﺪ. اﯾﻦ ﮔﯿﺎﻫﺎن، ﺑﻮﻟﺘﺮ (bolter) ﻧﺎﻣﯿﺪه ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. ﺑﻮﻟﺘﺮﻫﺎ از اواﯾﻞ ﺗﯿﺮ ﺗﺎ زﻣﺎن ﺑﺮداﺷﺖ ﮔﯿﺎه در ﻣﺎه ﻣﻬﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ.

    ﯾﮑﯽ از ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻬﻢ ﻣﺤﺪودﮐﻨﻨﺪه ﮐﺸﺖ ﭼﻐﻨﺪرﻗﻨﺪ ﭘﺎﯾﯿﺰه، دﻣﺎی ﭘﺎﯾﯿﻦ و ﻃﻮﻻﻧﯽ در ﻃﻮل ﻓﺼﻞ زﻣﺴﺘﺎن اﺳﺖ. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﺰارع ﭼﻐﻨﺪرﻗﻨﺪ ﺑﻪﻣﺪت ﻃﻮﻻﻧﯽ در ﻣﻌﺮض دﻣﺎی ﺑﻬﺎره ﺷﺪن (8- 6 درﺟﻪ ﺳﺎﻧﺘﯽﮔﺮاد) ﯾﺎ ﮐﻤﺘﺮ ﻗﺮار داﺷﺘﻪ باﺷﻨﺪ، ﭘﺲ از ﺳﭙﺮی ﺷﺪن دوره ﺳﺮﻣﺎ، ﭘﺪﯾﺪه ﺑﻮﻟﺘﯿﻨﮓ (ﺳﺎﻗﻪروی) و ﮔﻠﺪﻫﯽ را در ﺳﺎل اول ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد. درﺻﺪ ﺑﻮﻟﺘﯿﻨﮓ در رﻗﻢﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ. ﺑﻮﻟﺘﯿﻨﮓ، ﻣﻮﺟﺐ ﮐﺎﻫﺶ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﻣﺤﺼﻮل از ﻃﺮﯾﻖ ﮐﺎﻫﺶ وزن رﯾﺸﻪ و ﻋﯿﺎر ﻗﻨﺪ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺳﺨﺖ و ﻓﯿﺒﺮی ﺷﺪن رﯾﺸﻪﻫﺎ ﻣﯽﺷﻮد. ﮔﯿﺎﻫﺎن ﺑﻪ ﺳﺎﻗﻪ رﻓﺘﻪ، ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ را در ﻣﺎﺷﯿﻦآﻻت ﺑﺮداﺷﺖ ﻣﺤﺼﻮل در ﻣﺰرﻋﻪ و ﻣﺎﺷﯿﻦﻫﺎی آﺳﯿﺎب و ﺗﻬﯿﻪ ﺧﻼل از رﯾﺸﻪﻫﺎی ﻓﯿﺒﺮی در ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻗﻨﺪ (از ﻃﺮﯾﻖﮐُﻨﺪ ﮐﺮدن ﺗﯿﻐﻪﻫﺎی ﺑﺮداﺷﺖ و ﺧﻼلﮔﯿﺮی) ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻌﻮﯾﺾ ﻣﮑﺮر ﺗﯿﻐﻪﻫﺎی ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﺮداﺷﺖ و دﺳﺘﮕﺎه ﺧﻼلﮔﯿﺮی ﻣﯽﺷﻮد. در ﺿﻤﻦ، ﮔﯿﺎﻫﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺣﺴﺎس ﺑﻪ ﺑﻮﻟﺘﯿﻨﮓ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺳﺮﯾﻊﺗﺮ ﺑﻪ ﮔﻞ ﻣﯽروﻧﺪ و در زﻣﺎن ﺑﺮداﺷﺖ، ﺑﺬر ﺳﺎﻗﻪﻫﺎی ﺑﻪ ﺑﺬر ﻧﺸﺴﺘﻪ رﯾﺰش ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و در ﺳﺎلﻫﺎی ﺑﻌﺪ، ﻣﻮﺟﺐ روﯾﺶ ﭼﻐﻨﺪر ﻫﺮز (ﻋﻠﻒ ﻫﺮز) در ﻣﺰارع ﻣﯽﺷﻮد. اﺳﺘﻔﺎده از رﻗﻢﻫﺎی ﻣﻘﺎوم، ﺗﻨﻬﺎ روش ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی از ﺧﺴﺎرت ﺑﻮﻟﺘﯿﻨﮓ اﺳﺖ. اﻟﺒﺘﻪ در ﺳﺎلﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ دوره ﺳﺮﻣﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽﺗﺮ از ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﺑﻠﻨﺪﻣﺪت ﺑﺎﺷﺪ، رﻗﻢﻫﺎی ﻣﻘﺎوم ﻫﻢ ﺑﻪ ﺳﺎﻗﻪ ﻣﯽروﻧﺪ و ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺧﺴﺎرت اﻗﺘﺼﺎدی ﻗﺎﺑﻞﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﭼﻐﻨﺪرﮐﺎران وارد ﺷﻮد.