بور نقش اساسی در تقویت تشکیل دیواره سلولی، متابولیسم کربوهیدرات و همچنین ارتباط مستقیمی با جابجایی قند دارد. کمبود بور به عنوان دومین محدودیت حیاتی ریزمغذی ها در تولید محصول پس از روی شناخته شده است. چغندرقند به طور کلی نیاز به بور نسبتاً بالایی در مقایسه با سایر گیاهان دارد . در درجه اول با تولید و انتقال قندها به ریشه های در حال رشد و توسعه فعال چغندرقند مرتبط است . بور از میان عناصر کمیاب مورد نیاز چغندرقند بسیار مهم تر است زیرا بدون تامین کافی، عملکرد و کیفیت ریشه ها بسیار پایین می آید. وجود بور در خاک و همچنین محلول پاشی بور به همان اندازه مؤثر است، از این رو وزن تر ریشه، درصد ساکارز، ریشه و عملکرد بالا با افزایش سطح بور به طور قابل توجهی افزایش می یابد. بور تأثیر زیادی بر عملکرد چغندرقند و کیفیت عیار دارد. هم محلول پاشی و هم وجود بور در خاک چغندرقند موثر است. بنابراین، برای کشت کارآمد چغندرقند، عرضه کافی ریز مغذی بور مورد نیاز است.

امروزه کود دامی به طور گسترده ای به عنوان ابزاری قوی برای به حداکثر رساندن بهره وری محصول استفاده می شود. از میان عناصر غذایی موجود در خاک، کمبود نیتروژن، فسفر، غیر پتاسیم، روی و بور به عنوان یکی از محدودیت‌های عمده در تولید محصول چغندر شناسایی شده است و بر اساس نیاز گیاه، باید بر این اساس به خاک اضافه شود. در دسترس بودن ریز مغذی ها در خاک می تواند به شدت بر تولید و کیفیت چغندرقند تأثیر بگذارد. 

در سال های اخیر میزان مزارع چغندرقند که علائم کمبود بور را نشان می دهند، افزایش یافته است. علائم کمبود بور در چغندرقند ابتدا به صورت ترک خوردگی توری سفید در سطوح تیغه بالایی یا پژمرده شدن محصولات رخ می دهد. بعداً اگر کمبود شدید شود، ترک‌های عرضی (متقاطع) دمبرگ‌ها ایجاد می‌شود و ممکن است برگ‌های جدید در نقطه رویش سیاه شوند. اصلاح یا جلوگیری از کمبود می تواند عملکرد و محتوای قند را بهبود بخشد. عوامل متعددی از جمله مواد آلی، محتوای خاک رس و رطوبت خاک بر میزان دسترسی تأثیر می گذارند. خاک های قلیایی به دلیل PH بالا، جذب کمتری دارند. انواع خاک هایی که اغلب کمبود بور دارند، خاک های شنی و  خاک های بستر دریاچه ای با بافت ریز هستند. کمبود بور اغلب در دوره های خشکسالی ایجاد می شود که رطوبت خاک برای حداکثر رشد کافی نیست. بور یکی از ریزمغذی‌های قابل شستشو است. خاک های شنی که مواد آلی کمی دارند به طور طبیعی از شسته شدن بیش از حد رنج می برند. به عنوان یک توصیه کلی، بور هرگز نباید در تماس مستقیم با بذر استفاده شود زیرا می تواند سمی باشد.