انواع روش های کود دهی باغات در فصل زمستان:

1. روش سطحی:

ریختن کود ها به صورت سطحی به هیچ عنوان توصیه نمی شود، زیرا از یک طرف سبب حرکت ریشه جهت جذب عناصر به سمت بالا و سطحی شدن ریشه می‌شود و مورد تنشهای محیطی تغییرات آب و هوایی قرار خواهد گرفت و از طرف دیگر تأثیر کودهایی مانند کود فسفات که در خاک حرکت بسیار کندی دارند ناچیز می شود، همچنین ریختن کود به صورت سطحی سبب تغذیه علفهای هرز خواهد شد.

2. روش چالکود:

یکی از روشهای رایج در کود دهی باغات روش چالکود است، این روش تا حدودی مطلوب است اما معایبی نیز دارد  از جمله اینکه در این روش کود در یک طرف درخت قرار داده می شود بنابراین درصد کمی از ریشه ها به کودها خواهد رسید و حجم زیادی از ریشه تکثیر خواهد شد و به دلیل فراوری نبودن کودها امکان سوختگی و یا حتی درگیر ریشه ها با نماتد خواهد بود.

3. روش شیار کود:

یکی از بهترین روشهای کود دهی در باغات روش شیار کود است بدین شکل که شیاری به عمق چهل الی پنجاه سانتی متر ایجاد کرده و کود حیوانی همراه با سایر کودها به صورت نواری ریخته می‌شود. در این روش حجم زیادی از ریشه ها به مواد غذایی شیار کود خواهد رسید و امکان سوختگی و درگیری با نماتد کمتر است. بهترین مکان برای شیار کود و یا چالکود انتهای سایه انداز درخت می باشد.