علائم

علائم با پژمردگی موقت شاخ و برگ شروع می شود. بعداً برگ‌ها برای همیشه پژمرده می‌شوند و یک گل سرخ خشک و شکننده از برگ‌ها در اطراف طوقه تشکیل می‌دهند (تصویر 1 را ببینید)، شبیه به پوسیدگی ریشه/طوقه Rhizoctonia  . 

ضایعات خاکستری تا قهوه ای روی ریشه های عمودی ظاهر می شوند، به سمت پایین پیش می روند و بافت ریشه تیره و اسفنجی می شوند (تصویر شماره 2 را ببینید). در نهایت، کل ریشه سیاه می شود. حفره های داخلی ریشه با مایعی بی رنگ پر می شود که بوی اسیدی متصاعد می کند. به نظر نمی رسد ریشه های ثانویه که از پایه ریشه های عمودی رشد می کنند به این بیماری مبتلا باشند. یک غده سفید به نام میسلیوم روی سطح ریشه ظاهر می شود که بعداً تیره می شود. برخی از گیاهان آلوده به Rhizopus arrhizus دارای تراوش کف آلود و سفید رنگ از طوقه ها هستند.

اگر خاک سطحی خیلی مرطوب نباشد، اما آب زیرسطحی توسط یک زمین سفت از خاک رس یا سنگ به دام افتاده باشد، ابتدا نوک ریشه شیری که در خاک اشباع رشد می کند، آلوده می شود. سپس بیماری به سمت بالا و به سمت تاج پیشرفت می کند.

عامل

همانطور که در مقدمه ذکر شد، این بیماری می تواند توسط یکی از دو نوع Rhizopus ایجاد شود: Rhizopus arrhizos و Rhizopus stolonifera .هنگامی که دمای خاک به 30 تا 40 درجه سانتیگراد می رسد، Rhizopus arrhizos شایع است و Rhizopus stolonifer در دمای خاک سردتر از 14 تا 16 درجه سانتیگراد یافت می شود.

ساختاری به نام ریزوئید با هر دو شکل بیماری مرتبط است. ریزوئید ساختاری شبیه ریشه در عملکرد و ظاهر است، اما فاقد بافت عروقی است. برخی از قارچ ها و جلبک ها از آن برای جذب آب، غذا و مواد مغذی استفاده می کنند. تفاوت اصلی بین دو شکل Rhizopus در این است که R. stolonifer ریزوئیدهای توسعه یافته ای تولید می کند، در حالی که R. arrhizos ریزوئیدهای توسعه نیافته یا اصلاً تولید نمی کند.

در کشت‌هایی که روی صفحات پتری رشد می‌کنند، R. arhizos یک غده پنبه‌ای سفید به نام میسلیوم تشکیل می‌دهد. بعداً، میسلیوم ها به رنگ خاکستری در می آیند که ساختارهای تولید مثلی به نام اسپورانژیا شکل می گیرد . اسپورانژیوم ها کروی هستند و از رنگ سفید اولیه به قهوه ای مایل به سیاه تبدیل می شوند. آنها هاگ های قهوه ای مایل به خاکستری تولید می کنند که بیماری را به میزبان های دیگر منتقل می کند.

 گسترش بیماری

دو شکل رایزوپوس انگل های ضعیفی در نظر گرفته می شوند که تنها زمانی آسیب می رسانند که چغندر قند به طور طبیعی رشد نکند. رطوبت بیش از حد خاک، صدمات طوقه و حمله حشرات جونده مانند کرم ارتشی از عوامل ایجاد کننده آن هستند.

کنترل بیماری

مدیریت دقیق آب و جلوگیری از آسیب بیش از حد و آسیب حشرات از اقدامات توصیه شده برای کنترل است.

منابع

Produced by: Holly Sugar Plant Pathology Laboratory

(209) 835-3210 X246

Holly Sugar, P.O. Box 60, Tracy, Ca, 95378

e-mail: hollylab@cwnet.com