نقش بر در گیاه

معمولاً در PH برابر ۷ بیشترین قابلیت جذب بور توسط گیاه رخ می‌دهد که در شرایط خاک‌های اسیدی یا فاقد عناصر آلی نظیر خاک‌های شنی و زمین‌های با بارندگی زیاد علائم کمبود رخ خواهد داد. به دلیل اینکه بور در تشکیل دیواره سلولی نقش دارد اولین اثر کمبود آن در رشد ساقه و کوتاه شدن آن مشاهده می‌شود. در اثر کمبود بور به ویژه در فصول خشک که فعالیت ریشه محدود می شود بر ماندگاری گل، گرده افشانی و جوانه زنی آن تأثیر مستقیم خواهد گذاشت.

کمبود بر

کمبود بور به خصوص در محصولاتی با ذخیره قند بالا نظیر چغندر قند موجب پوسیدگی قسمت‌های داخلی و مغز گیاه (سیاه شدگی، لکه دار شدن و شکاف فرورفتگی) می‌شود. علائم دیگر آن مشابه کمبود کلسیم باعث تغییر رنگ قسمت‌های انتهایی نوک ساقه‌ها به رنگ قهوه‌ای و بعد سیاه شدن و مرگ تدریجی آن می‌شود. زرد شدن برگ‌ها به صورت لکه‌ای و تبدیل بافت برگ‌های پیرتر به جنسی شبیه به لاستیک, جوانه مرکزی می‌میرد و برگ‌های تازه توسط جوانه‌های جانبی اطراف طوقه به‌ وجود می‌آیند. برگ‌ها ممکن است بدشکل شده و شیارهایی در قسمت بالای رگبرگ میانی به‌ وجود آید. کمبود بُر با مصرف بیش از حد ازت و پتاسیم و همچنین طولانی شدن دوره مرطوب و یا خشک همبستگی دارد.

غلظت بر در خاک

میزان کل بر در خاک بین 2 تا بیش از 1000 میلی گرم در خاک می باشد. میزان نیاز گیاه به مقدار کم می باشد ولی با این حال بر بیشتر به صورت ترکیب تورمالین در خاک می باشد که یک ترکیب نامحلول در خاک می باشد. کمبود بر در مناطق چغندرکاری ایران بیشتر در خاک هایی با بافت سبک و شنی و قلیایی دیده می شود.

روش مصرف بر

روش مصرف به دو صورت محلول پاشی و سطحی توصیه می شود و در هنگام کوددهی به صورت ردیفی مصرف نگردد.