مشخصات ظاهری

کنه های ماده با اندازه حدود 400 الی 550 میکرون، از کنه های نر بزرگتر بوده و شکل انتهای بدن در کنه های ماده مدور یا بشکل حرف انگلسیی U ولی در کنه های نر تقریبا بصورت عدد هفت فارسی یا بشکل حرف انگلیسی V میباشد . تخم کنه بشکل کروی میباشد که در زیر شبکه تار در سطح زیرین برگ بصورت انفرادی و متراکم گذاشته میشود.

با تفریخ تخم، کنه در مرحله لاروی دارای سه جفت پا میشود و سپس دارای دو مرحله پورگی در کنه های ماده و یک مرحله پورگی درکنه های نر میباشد. بین هر مرحله فعال رشدی کنه یک مرحله استراحت وجود دارد. کنه ها پس از مرحله لاروی دارای چهار جفت پا هستند. تغذیه از سبزینه برگ توسط کنه های تارتن و انباشته شدن آن مواد به صورت لکه های سبز در طیف های رنگی مختلف در حاشیه بدن و بین پاهای دوم تا چهارم موجب شده است تا این کنه با نام کنه تارتن دونقطه ای معرفی شود.

خسارت:

جمعیت مراحل فعال کنه تارتن با تغذیه از شیرة سلول های سطح زرین برگ و خالی نمودن محتویات آنها، در ابتدا موجب بروز لکه های سوزنی شکل زرد رنگ درسطح فوقانی برگ میشود و با افزایش تغذیه و شدت خسارت، لکه های سوزنی شکل تجمیع شده و در سطح برگ علائم خسارت بصورت دامنه ای از تغییرات رنگی شامل سبز روشن تا زرد مشاهده میشود که در اثر افزایش نور خورشید، برگهای آسیب دیده نکروزه و قهوه ای شده و دچار ریزش زود هنگام میشوند. کنه تارتن دو نقطه ای با تنیدن تار و ایجاد پناهگاه برای جمعیت تخم و مراحل نابالغ فعال و جذب گرد و غبار، شرایط بهتری دور از تابش نور خورشید برای مراحل فعال خود ایجاد میکند. کنه های تارتن با کاهش میزان سبزینه برگ، جهت یافتن منابع غذایی جدید اقدام به تنیدن بیشتر تار در حاشیه برگ های فوقانی چغندر میکنند تا با استفاده از وزش باد منابع غذایی جایگزین برای حفظ بقای جمعیت داشته باشند.

زیست شناسی:

این آفت به صورت افراد ماده بالغ در بقایای گیاهی، علفهای هرز و درز و شکاف شاخه ها و تنه درختان و درختچه ها زمستان گذرانی

مینماید. در بهار با گرم شدن هوا،  کنه های زمستان گذران ابتدا کمی تغذیه نموده و سپس در پشت برگها و در لا به لای تارهای تنیده

تخم ریزی مینمایند. در بهار بدلیل خنک بودن هوا دوره رشد کنه ها کند میباشد ولی با گرم و خشک شدن هوا از اواخر بهار و درطول

تابستان شرایط برای رشد و تکثیر کنه فراهم بوده و کنه ها به روش دخترزایی و دوجنسی تولید مثل مینمایند. دوره زندگی یک

نسل کامل حدود 5 الی 7 روز و در صورت تغذیه مناسب یک هفته طول میکشد و از این رو در طول یک فصل نسل های متعددی از این

آفت روی گیاه تولید میشود.

مدیریت آفت:

با توجه به زمستان گذرانی این کنه به صورت ماده بالغ در بستر مزارع آلوده چغندرقند، استفاده از شخم زدن و زیروروکردن خاک

بخش عمده ای از جمعیت زمستان گذران را کنترل مینماید. حذف علف های هرز پهن برگ از سطح و حاشیه مزرعه در مدیریت آفت

کنه موثر است. با انجام نمونه برداری تصادفی از حاشیه و قسمت های میانی مزرعه و در صورتی که آلودگی در 30 درصد نمونه برگ-

ها با میانگین 5 الی تا 7 کنه از مراحل فعال ملاحظه شود میتوان اقدام به مبارزه شیمیائی نمود. زمان محلول پاشی سموم در ساعات اولیه

صبح و استفاده از آب پاشی در ساعات روز برای کنترل جمعیت مراحل فعال در صورتی که بیماری های قارچی در منطقه و روی گیاه

خسارت زا نباشند میتواند اثر بخش باشد.

محلول پاشی میبایست در قسمتهای آلوده مزرعه اجرا گردد و معمولا بیشترین آلودگی در حاشیه مزارع و کنار جاده های خاکی ملاحظه میشود. در صورت

نیاز به تکرار سمپاشی، لازم است از تکرار مجدد کنه کش مصرف شده خودداری شود تا موجب مقاومت به ترکیبات آن کنه کش نشود. استفاده از گوگود

برای کنترل همزمان سفیدک و کنه تارتن در شرایطی که دمای محیط باعث گیاه سوزی نشود قابل توصیه خواهد  بود. در صورتی که آلودگی در سطح

مزرعه چغندرقند با استفاده از روش نمونه برداری مشاهده نشود، لازم است عملیات سمپاشی بصورت لکه ای و فقط برای بخش های آلوده مزرعه که اکثرا

در نواحی حاشیه مزارع و مجاور جاده های خاکی است، اجرا شود.

توصیه میشود از طریق مشورت با کارشناسان مدیریت حفظ نباتات سازمان جهاد کشاورزی یا کلینیک های گیاهپزشکی منطقه مربوطه از جدیدترین آفت کش

های مجاز و غلظت موثر تجویز شده علیه این کنه و روش های کاربرد صحیح آنها اطلاع کسب شود.

اگرچه برخی ژنوتیپ های چغندرقند مقاوم در برابر این آفت شناسایی شده اند ولی هنوز ارقام تجاری چغندرقند مقاوم به این آفت به

بازار معرفی نشده است.