یکی از چالشهای عمده در اکثر مناطق مستعد کشت پاییزه پدیده ساقه روی بوته های چغندرقند  است. در برخی مناطق که خطر وقوع سرمای زودرس پاییزه وجود دارد نوار شمالی کشور علاوه بر پدیده ساقه روی سرمازدگی بوته ها نیز میتواند تولید محصول را تحت الشعاع قرار دهد بنابراین تعیین رقم مناسب کشت پاییزه چغندرقند متناسب با شرایط منطقه دارای اهمیت زیادی است.

مزایای فراوانی در کشت پاییزه چغندرقند نهفته است که برنامه ریزان و سیاست گذاران بخش کشاورزی و صنعت قند را به توسعه آن ترغیب میسازد از جمله مهمترین مزایای زراعت پاییزه چغندرقند میتوان به موارد زیر اشاره کرد: پایین بودن هزینه تولید به دلیل مصرف پایین آب و سایر نهاده های زراعی به ویژه سموم شیمیایی ، هم زمانی دوره رشد چغندر قند پاییزه با نزولات آسمانی و پایین بودن میزان آ مصرفی حدود ۳۰ درصد نسبت به کشت بهاره و از آنجا افزایش راندمان مصرف آب جهت تولید شکر به حدود دو برابر کشت بهاره ، جایگاه ویژه چغندرقند به عنوان یک گیاه وجینی در تناوب زراعی کاهش چشمگیر جمعیت آفات و بیماریهای چغندرقند در کشت پاییزه نسبت به کشت بهاره بر اساس تحقیقات به عمل آمده مناسب ترین تاریخ کاشت چغندرقند پاییزه از نقطه نظر عملکرد شکر درنیمه مهر میباشد تاریخ کشتهای اوایل آبان – به عنوان تاریخ کشت دیرهنگام – علاوه بر عملکرد کمتر نسبت به ۱۵ مهر، دارای درصد قند پایین تری نیز هستند ضمن اینکه کشت در اوایل آبان موجب میشود که عملیات داشت با شروع بارندگی ها مصادف شود مناسب ترین زمان برداشت از نظر کیفیت تکنولوژیک و عملکرد ۲۲۰ روز پس از سبز شدن می باشد.

چالشهای فراروی کشت پاییزه چغندرقند با پیشرفت علم و تکنولوژی قابل حل است در حالی که چالش کم آبی در کشت بهاره چغندرقند از دورنمای قابل حلی برخوردار نبوده و در آینده نیز تشدید خواهد شد از این رو، ضروری است که نیازهای زراعی کشت پاییزه چغندرقند در مناطق مستعد تعیین و به تدریج نسبت به توسعه آن اقدام گردد.

منبع : پژوهش منتشر شده در شانزدهمین کنگره ملی علوم زراعت و اصلاح نباتات ایران
بهمن ماه 1398
دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان