بیماری لکه برگی ناشی از Cercospora beticola مخرب ترین پاتوژن برگی چغندرقند در سراسر جهان است. علاوه بر کاهش عملکرد و کیفیت چغندرقند، کنترل بیماری لکه برگی با کاربرد گسترده قارچ کش هزینه های بیشتری را برای تولیدکنندگان به همراه دارد.

محدوده میزبان: روی Beta vulgaris و بیشتر گونه های آن تکثیر می شود. در مورد اعضای Chenopodiaceae ( سلمه تره ) و Amaranthus ( تاج خروس ) گزارش شده است.

علائم مشخصه آلودگی گونه‌های چغندر توسط C. beticola شامل توزیع تصادفی لکه‌های برگ معمولاً به قطر 5/0 – 2/0 سانتی‌متر در سطح برگ‌های بالغ است (شکل 1 ). برخلاف بسیاری دیگر از پاتوژن‌های لکه‌برگی که از ضایعات نقطه‌ای نکروزه می‌شوند و به سمت بیرون گسترش می‌یابند، ضایعات تولید شده توسط C. beticola شامل فروپاشی تقریباً همزمان سلول‌ها در ناحیه‌ای به قطر چند میلی‌متر است. این به دلیل این واقعیت است که C. beticola از طریق روزنه وارد میزبان می شود و به دنبال آن کلونیزاسیون اولیه بافت به صورت بدون علامت انجام می شود.

• کلونیزاسیون(Colonization) به معنای رشد و تکثیر عامل عفونی ( میکروارگانیسم ) در میزبان بدون ایجاد عفونت می باشد.

پس از فروپاشی بافت، ضایعه اغلب توسط یک حلقه مشخص قهوه ای مایل به قرمز احاطه می شود. ضایعات را می توان روی برگ ها و دمبرگ های برگ مشاهده کرد. اگرچه ضایعات می توانند پس از فروپاشی اولیه بافت گسترش یابند، اما افزایش ناحیه نکروزه در سطح برگ عمدتاً به دلیل افزایش تعداد ضایعات در آن سطح است. در نهایت، ترکیبی از تعداد زیاد ضایعه و تجمع فیتوتوکسین ها در برگ باعث پیری کامل برگ می شود. گونه‌های مقاوم Beta vulgaris، از جمله چغندرقند، چغندرلبویی و چغندربرگی ، کاهش اندازه ضایعه، کاهش تعداد ضایعات در برگ‌های آلوده و کاهش تولید کندی در واحد سطح ضایعه را نشان می‌دهند.

سیکل زندگی

اسپورزایی ممکن است مستقیماً از استرومای زمستان گذران شده در مواد آلی رخ دهد یا ممکن است با رشد رویشی و ساپروفیت میسلیوم های قارچی همراه باشد. پس از شروع رشد کندی ، پاشش آب، باد و حشرات عامل توزیع هاگ بر روی سطوح برگ میزبان هستند ، عمدتاً بر روی سطوح زیرین برگ. از آنجایی که سطوح زیرین برگ ها دارای تعداد روزنه های بیشتری نسبت به سطوح رویی هستند، فرصت تهاجم پارانشیم برگ از طریق روزنه های باز توسط هیف C. beticola به حداکثر می رسد. کنیدی‌های تشکیل ‌شده بر روی سطوح برگ میزبان، رگبرگ یا دمبرگ در شرایط رطوبت بالا و رطوبت برگ جوانه می‌زنند و در مرحله قبل از آلودگی به سمت روزنه‌ها رشد می‌کنند . به دنبال نفوذ به اپیدرم از طریق روزنه، هیف های قارچی در  بافت پارانشیم این ساختارها منشعب می شوند و به صورت بین سلولی رشد می کنند . سپس سموم به منظور نکروزه کردن سلول های مجاور هیف های شاخه دار تولید می کنند. بنابراین مواد مغذی در اختیار پاتوژن قرار می‌گیرد و بافت نکروزه - عمدتاً روی سطح زیرین برگ - به محلی برای رشد کندیوفور و کندی تبدیل می‌شود. کنیدی ها دوباره توسط باد و باران پراکنده می شوند تا چرخه های جدیدی از عفونت را آغاز کنند. بوته های چغندرقند که ریشه‌های آن‌ها در معرض کندی ‌های قارچی قرار داشت، چند روز پس از ابتلا به بیماری لکه برگی از بین می روند. این نشان می دهد که چغندرقند ممکن است قبل از القای فاز بیماری زا، از یک فاز اندوفیت یا اپی فیتیک رشد رویشی C. beticola حمایت کند.

• اندوفیت Endophyte به معنای درون گیاه ، " endon  درون، phyton  گیاه میباشد. استفاده از این واژه طیف وسیعی از موجودات نظیر باکتری، قارچ ، گیاهان و حشرات درون گیاهان را در بر میگیرد. آنها در هر ارگانی از میزبان میتوانند ساکن شوند. اندوفیت واژه ای است، که به عنوان مثال ، مورد استفاده برای جلبکها و گیاهان اندوفیتی انگلی، همزیستی باکتری اندوفیتی و قارچی و باکتریها و قارچهای بیماریزا در فاز رشدی نهفته است. اما همچنین برای میکروارگانیسم های همزیست نیز استفاده میشود. برخی از نویسندگان نیز اثر متقابل قارچ های میکوریزا با ریشه های میزبان خود را به عنوان اندوفیت معرفی میکنند. امروزه از واژه اندوفیت برای توصیف باکتری ها و قارچ هایی به کار میرود که میتوانند در یک زمان خاص در بافت میزبان گیاهی به ظاهر سالم زندگی کنند. معمولاً رشد اندوفیت ها در مقایسه با بافت های گیاهی بیشتر بوده و کشت آنها آسان تر است.

کنترل

کنترل زراعی : استفاده از ارقام مقاوم

بذرهای شرکت lion Seeds نسبت به این بیماری متحمل هستند.

کنترل شیمیایی :

قارچ کش‌های بسیاری در کنترل این بیماری وجود دارند که لازم است زیر نظر کارشناس مجرب توصیه شود.

نحوه شناسایی بیماری سرکوسپورا در مزرعه