تخم ها: تخم ها نیمه کروی هستند و قطر آنها 57/0 میلی متر است. آنها به شدت و به طور نامنظم با 28 یا 29 دنده دنده شده اند (Paulian et al., 1975; Carter, 1984). تخم‌ها در ابتدا زرد مایل به سفید هستند، اما با افزایش سن، زرد مایل به نارنجی و بعداً قهوه‌ای می‌شوند. آنها به صورت منفرد یا در گروه های کوچک در قسمت زیرین برگ ها قرار می گیرند.

لاروها: لاروها "نیمه حلقوی" هستند که فقط سه جفت پای کاذب دارند: دو جفت پای کاذب شکمی و یک جفت پای کاذب عقبی (بخش‌های شکمی 5، 6، و 10) (شکل 3) (کارتر، 1984؛ هیل، 1987). جانورشناسی INRA/HYPP، 2011). لارو از سبز روشن تا سبز زیتونی تیره متغیر است. یک خط پشتی سبز تیره با لبه سفید وجود دارد (شکل 3) (جونز و جونز، 1984). چندین خط عرضی سفید بین خط مارپیچ و خط سبز تیره پشتی وجود دارد (جونز و جونز، 1984). برخی از اشکال لارو دارای لکه های سفید هستند. سر دارای یک لکه تیره در زیر چشم است یا کاملاً سیاه و براق است (Emmett, 1980). حداکثر طول از 20 تا 40 میلی متر (تقریباً 13/16 تا 19/16 اینچ) متغیر است. لاروها پنج سن کامل دارند (دوچکووا، 1972).

شفیره: شب پره گاما در سطح پایین برگ یا در اولین سانتی متر خاک تبدیل به شفیره می شود (دوچکووا، 1972). شفیره 20 میلی متر (تقریباً 16/13 اینچ) طول، سیاه، براق، و در یک پیله شل و تار مانند است (جونز و جونز، 1984) .

حشرات بالغ : بال های جلویی به رنگ خاکستری، نقره ای، مرمری ، قهوه ای تا مشکی مخملی است. یک حرف سفید/نقره‌ای مشخص "Y" یا حرف یونانی گاما (γ) در مرکز بال جلویی وجود دارد (شکل 1 و 5). طول بالها 36 تا 40 میلی متر (تقریباً 17/16 تا 19/16 اینچ) است (جونز و جونز، 1984). بال عقبی قهوه ای روشن با حاشیه قهوه ای تیره است (نظمی و همکاران، 1980).

زیست شناسی

شب پره گاما یک گونه مهاجر است و افراد بالغ مهاجرت های فصلی را به مناطقی که قادر به تولید مثل هستند انجام می دهند. شب پره نقره ای Y را می توان در بسیاری از زیستگاه ها از جمله زمین های کشاورزی، زمین های بایر و باغ ها یافت. در مناطقی که شب پره گاما قادر به زمستان گذرانی نیست، آلودگی شدید به صورت پراکنده رخ می دهد. پروانه های ماده شهد گل ها را می گیرند و اغلب در طول روز یا اوایل عصر در حال تغذیه دیده می شوند. ماده ها از 500 تا بیش از 1000 تخم سفید رنگ (هیل، 1983) (شکل 2)، به تنهایی یا در دسته های کوچک، در سطح زیرین برگ های گیاهان کم رشد می گذارند. در مناطق معتدل، تخم ریزی ممکن است 10 تا 12 روز طول بکشد (هیل، 1983). دوره کمون یا نهفتگی به مدت سه روز در دمای 25 درجه سانتیگراد (77 درجه فارنهایت) طول می کشد (Ugur, 1995). لاروهای جوان از شاخ و برگ گیاهان میزبان خود تغذیه می کنند و تمایل دارند به جای گروهی به صورت منفرد ظاهر شوند. وقتی لاروها جوان هستند، برگها را اسکلت می کنند، اما کرمهای مسن تر کل برگ را می خورند (هیل، 1983). رشد لارو از 51 روز در دمای 13 درجه سانتیگراد تا 15 تا 16 روز در دمای 25 درجه سانتیگراد طول می کشد. مرحله شفیرگی از 32 روز در 13 درجه سانتیگراد تا 6 تا 8 روز در دمای 25 درجه سانتیگراد طول می کشد (هیل و گیت هاوس، 1992؛ اوگور، 1995).

توزیع محلی، پتانسیل تولیدمثلی و مهاجرت به میزان قابل توجهی با در دسترس بودن گیاهان وحشی مناسب در یک منطقه مشخص تعیین می شود. کنترل خوب علف های هرز می تواند خطر شیوع را کاهش دهد. مرگ و میر در مرحله تخم و سن اول لارو در سطوح رطوبت بالا کمترین است. همه‌گیری‌های انبوه عمدتاً در آب و هوای بسیار مرطوب رخ داده‌اند (Maceljski and Balarin, 1974).در مناطقی که شب پره گاما قادر است در زمستان زنده بماند، به عنوان سن سوم یا چهارم (Tarabrina، 1970؛ Kaneko، 1993؛ Saito، 1988) یا شفیره (Dochkova، 1972) زمستان گذرانی می کند. دیاپوز واقعی وجود ندارد (تیشچنکو و گاسانوف، 1983).

• دیاپوز دوره ای که رشد حشره متوقف می شود.

خسارت

برگها ممکن است با تغذیه لاروهای جوان اسکلت بندی شوند و ظاهری قهوه ای برای گیاهان باقی بماند. برگ های مسن تر توسط لارو ترجیح داده می شود. دمبرگ یا ساقه برگ ممکن است توسط لارو بریده شود. لاروهای مسن تر از لبه برگ به سمت قسمت میانی غذا می خورند و برگ ها را به طور کامل می خورند یا گاهی تکه هایی از رگ میانی را ترک می کنند. تخم‌ها (به تنهایی یا در دسته‌های کوچک) ممکن است روی برگ‌های گیاهان کم رشد قابل مشاهده باشند. لاروها در شب فعال و در طول روز، بر روی سطح زیرین برگ فشرده می شوند. زمانی که لاروها دچار آسیب و یا شوک فیزیکی می شوند از گیاه جدا می شوند.فضله لارو ممکن است قابل مشاهده باشد . شفیره ها در چین های برگ های پایینی گیاه میزبان یافت می شوند. تاربندی ممکن است وجود داشته باشد. پروانه‌های بالغ در گل‌ها (شهد) تغذیه می‌کنند و اغلب در طول روز یا اوایل عصر در حال تغذیه مشاهده می‌شوند.

اهمیت آفت

این گونه بطور دوره ای در مناطق وسیعی از اروپا، آسیا و شمال آفریقا شیوع می یابد (CABI، 2007). این گونه یک آفت چندخوار است که باعث آسیب به طیف وسیعی از میزبان‌ها می‌شود که شامل سبزیجات، گل‌ها و محصولات گلخانه‌ای می‌شود. این یک آفت مهم اقتصادی برای محصولات کتان، چغندرقند، تنباکو و میوه و سبزیجات در آفریقا و اتحاد جماهیر شوروی سابق است (مرور در Venette و همکاران، 2003). همچنین در انگلستان و دانمارک به عنوان یک آفت مخرب در نظر گرفته می شود (CABI, 2007).

اقدامات کنترلی عبارتند از: وجین، کشت های بین ردیفی، حذف بقایای محصول از مزارع، شخم عمیق پاییزه، تاریخ کاشت بهینه، تیمار حشره کش بذر و گیاهچه، استفاده از روش های بیولوژیکی و رهاسازی حشره هایی مانند Trichogramma spp. آماده سازی نظارت با استفاده از تله های فرمونی جنسی امکان پذیر است. کلیه روشها و توصیه هائی که برای مبارزه با آفت کارادرینا در مزارع چغندر قند ذکر گردید در مورد این آفت نیز صدق می کند. ضمنا لازم است اشاره شود که در مزارع چغندرکاری کرج اغلب لاروهای پروانه گاما مخلوط با آفات دیگر از قبیل کارادرینا و مگس چغندر و غیره مشاهده می گردد و با سمپاشی هائی که علیه آفات مزبور به عمل می آید لاروهای شب پره گاما نیز از بین می رود.